Balrogların kanat çırpışları uzaklardan
duyulabiliyordu. Öfkeleri tüm Ñoldor’un üzerine çökmek için geliyordu sanki.
Maedhros amansızca kılıcını savurarak bir bir orkları biçerken bir elinde
silmarili parlıyordu karanlığı dağıtmak istermişçesine. Ork başları etraflarına
düşüyor, troller çığlık çağlılığa başka yönlere kaçışıyor, babası ve kardeşiyle
karanlığın ordusuna cehennemi yaşatıyordu Maedhros.
Kılıcını savurmaya devam ederek ilerledi üç
Ñoldo. Maedhros hiç bu kadar iyi hissettiğini hatırlamıyordu daha önce. Hiç bu
kadar mutlu olmamıştı sanki. Botları toprak zemini döverken ve kılıcı ölüm
saçarken etrafına kan kokusu burnunun direklerini yakıyordu adeta. Birkaç
doğulu insan başsız bir şekilde önüne doğru uzanırken Maglor da ustalıkla
kılıcını savurarak ilerlemeye dikkat etti. Maedhros ona doğru baktığında tam
solundan birinin geldiğini gördü ve bağırdı. “Dikkat et!”
Maglor tam vaktinde kılıcını soluna doğru
savurdu ve hamleyi savuşturdu. Orkun canını almasıysa bir göz kırpmasından bile
kısa sürmüştü Maedhros’un. Fëanor’un en büyük oğlu kızıl saçları karanlığın
altında rüzgarla savrulurken balrogların sıcaklığını buradan bile hissetti ve
en az on tanesinin yakınlarına konduklarını gördü. Balrogların lordu kendini
fazlasıyla belli ediyordu. Kara kılıcını savurduğunda pek çok Ñoldor etrafa
dağıldı çığlıklar atarak. Fëanor silmarilini havaya kaldırdı ve o vakit
kaldırdı. “Gelin buraya! Şimdi intikam vaktidir!” diye haykırdı. “Eru’nun
gönlümde yaktığı ateşe ilk elden tanık olun!”
Balroglar insan olsun, elf olsun, cüce
olsun, ork olsun kim varsa önlerine katıp hiç ayrım yapmadan oraya buraya
savururken Fëanor oğullarına baktı ve bir kahkaha attı. “Haydi oğullarım!
İntikam vakti gelmedi mi?”
Kılıcını havaya kaldırıp onlara doğru koşan
Fëanor’un ardından baktı Maedhros ve Maglor, sonra da birbirlerine bakıp
gülümsediler ve çok geçmeden babalarının ardından koştular. Gothmog pez bir
sesle bağırıp kükrerken kılıcını savurdu ve Fëanor başarıyla kurtularak Balrogların
lorduna doğru saldırıya geçti. Maedhros’un karşısına da bir balrog geçti ve
Maglor’la sırt sırta verdiler, etraflarını balroglar sarmıştı. İşte o anda kısa
bir boru öttü ve balroglardan biri yere yığılarak tozları kaldırı. Balrogun
kanatlarının üstünde biri ve sırtında biri duruyordu. Gururla selam verdi
Fingon ve Turgon Fëanor oğullarına. Başka bir balrog üzerlerine gelerken
Maedhros ve Maglor da kahkaha attılar ve karışlarındaki balroglarla teke tek
bir dövüşe giriştiler.
Silmarilin ona kattığı gücü açıklayacak
sözcük bulamıyordu Maedhros. Sanki yenilenmiş gibiydi. Çektiği tüm acıları
unutmuş ama onların sağladığı yararlar kalmış gibi gözüküyordu. En güçlü olduğu
anlarda bile bu kadar güçlü değildi. Belki de bunun silmariller alakası yoktu.
Ailesiyle bir araya geldiği için mutluydu. Ñoldor tek yumruk, tek yürek olduğu
için mutluydu. Silmariller tarafından affedildiği için mutluydu belki de.
Kılıcını savurup balrogların kırbaçlarından ve kılıçlarından kaçarken içindeki
biriken öfkeyi boşalttı adeta üzerlerine. Önce eğildi kılıç üzerine gelirken.
Kılıç başının üzerinden geçip gitti, sonra bir diğer balrog yukarıdan savurdu
kılıcını, bu sefer yana sıçradı Maedhros ve kılıç yeri titretti. Hızlı davranıp
Balrogun koluna sıçradı ve hızla yukarı doğru koşarak boynuna kılıcını
sokuverdi. Balrog acı içinde çığlıklar atarak yere düştüğünde Maedhros çoktan
yere sıçramıştı ustalıkla ve Balroglara adeta meydan okuyarak bakıyordu artık.
Sol eliyle kılıcını savurmaya alışıktı, bu yüzden sağ eliyle tutuyordu silmarili.
Uzun zaman kılıcını tek elle savurmuştu ve iki eliyle savurduğu halinden çok
daha amansızdı artık. Gerçekten de düşmanları onun şu an Thangorodrim’e
zincirlendiği güne lanet ediyor olmalılardı. Yiğit Fingon kılıcıyla harikalar
yaratırken, Gondolin Kralı Turgon Glamdring’ini cesurca savururken, Húrin
baltasıyla ölüm saçarken ve Tuor onun ardında orklara ölümü tattırken diğer
Balroga saldırdı Maedhros. Bu sefer kendinden daha bir emindi. Fëanor
Gothmog’tan kaçınarak diğer Balrogları bir bir devirirken kahkahalar atıyordu
Yıldızlar Altında Savaş’ta olduğu gibi. Ama o günkü gibi delice kahkahalar
değildi bunlar. Fëanor’un savaş naralarıydı. Maedhros o an babasının içinde
yanan ateşten nasibini aldığını için mutlu oldu ve fırtına gibi çullandılar
kardeşiyle Balrogların üzerlerine. Silmarillerin kudreti ve Ñoldor’un becerisi
birleştiğinde, uzaktan borular duyulduğunda on iki balrog cesedi tepe olmuş
yatıyordu boylu boyunca ve Finwë’nin en büyük oğlu cesurca dövüşüyordu
Gothmog’la. O sırada sağ taraftan iki balrog daha göründü ve savaştığı kişileri
tanıdı Maedhros anında. Fingolfin, Finrod ve Gil-galad amansızca
çarpışıyorlardı iki balrogla. Fingolfin bir tanesini tek başına cesurca
oyalıyordu, derken bacağına hamle yaptı ve Morgoth’u bile yaralayan kılıcı Ringil
Balroga çığlıklar attı, yere düşen Balrog Fingolfin’in kılıcının son kez tadına
baktı. Fingolfin bu sefer yeğeni ve torununun imdadına koştu. Üçü birlikte
dehşet saçtılar ve Balrog çok geçmeden cansız bir biçimde yere düşüverdi.
Maedhros ve Maglor birbirlerine bakıp
gülümsediler ve etraflarındaki orkları biçerek babalarına yardım etmek için
hazırda beklediler. “Haydi Atar.” diye düşündü Maedhros. “Onu yenebilirsin.”
Arkalarından bir kükreyiş duyduklarında
ikisi de dondu kaldı ama hızlı düşünüp iki yana kaçıştılar ve toprak kolayca
delinir ve küçük küçük taş parçaları etrafa saçılırken borular duyuldu doğudan.
Herkes dikkat kesildi ve savaş o anlığına durduğunda tüm gözler doğuya
çevrilmişti. Tepeden aşağı iniyordu Numenor sancakları. Çarşaf gibi
yüzüyorlardı gökyüzünde. Yıldızışığı ejderhalarca kapatılmışken silmarillerin
ışığı daha güçlüce parladı, Maedhros kutsal mücevhere baktı ve gülümsedi.
Borular herbir yanı tir tir titretirken,
Ñoldor beylerinden uzakta, Varda hüzünle baktı savaşın cereyan ettiği yere.
Valier ister istemez savaşın gerisinde kalmıştı ve Varda tüm gücüyle yardım
ediyordu çarpışan askerlere. Kederliydi kalbi. Şimdi koskoca Numenor orduları
çıkıp gelmişti doğudan, kendilerine mezar olan Ölümsüzler Mağarası’ndan. Belki
de son umutları gidivermişti böylece. Kim bilirdi...
Yıldızlarını göreve çağırdı Varda,
gözlerinden tek tük gözyaşları dökülürken.
Karanlık yenilecekse ışık şarttı, Morgoth Zamansız Boşluk’a atılacaksa
ışıkla boğulmalıydı karanlık. Karanlık cömertti, sabırlıydı. Işık ne kadar
güçlü parlarsa gölge de o kadar olurdu aslında. Belki de ışığın her zaferinde
asıl kazanan karanlıktı… Ama karanlığın kalbinin derinliklerinde en büyük
zayıflığı yatardı.
Karanlığı yenmek için tek bir mum
yeterliydi.
Yıldızlar tüm güçleriyle parıldarken
uzaktan silmarillerin ışığı gözlerine ilişti Varda’nın. Tüm güçleriyle
parlarlarken üç Ñoldo da güçlüce savuruyorlardı kılıçlarını. Finwë’nin
çocuklarının ruhları beyaz bir alev olmuş yanıyordu sanki. Ne karanlık, ne
büyü, ne çatılmış kılıçlar; hiçbir şey geçemiyordu önlerine. Numenorlular hızla
yaklaşırken borularının sesi daha da güçlüce duyuldu ve aralarında iki yüz
metre kalana kadar yer titredi sanki.
Varda
dikkat kesildi oraya doğru. Her iyi askerin kalbinde bir karamsarlık olduğunu
fark etmişti. İşte o sırada ordunun en önünde koşan birini fark etti Varda.
Yanında Ar-Pharazon adıyla bilinen son Numenor kralı duruyordu, öbür yanında
Tar-Aldarion kılıcını çekmiş haykırarak orduların üzerine koşuyordu. Bu tarafa
gelmelerini bekliyordu Varda ama öyle olmamıştı. Çünkü iki Numenor kralının
ortasında savaşa doğru cesurca koşan adam Elros’tu. Elros Tar-Minyatur…
Numenor’un ilk kralı.
Kalbine su serpildi adeta Varda’nın.
Numenor ordusu yön değiştirerek karanlığın ordularının arka kısımlarına doğru
ilerlemeye başladılar. O sırada Elros’un sesini işitti Varda. Kral, Valar’ın
kendisini duyabileceğini umut ediyor olmalıydı. “Ey Dünyanın Güçleri!” diye
seslendi Elros koşarken. “Numenorluların yaptığı hatayı affettirmek için buradayız!
Yanınızda savaşmamıza müsaade var mıdır?”
Varda gülerek baktı Manwë’ye doğru. Elinde
upuzun kılıcıyla Güçlerin Savaşı’ndan bu yana savaşmayan Manwë Sulimo eşine
doğru döndü ve gözgöze geldiler. Bu sefer Manwë’nin sesini duydu Varda.
“Hoşgeldiniz.” dedi Manwë sadece. “Affedilmek isteyenler için daima bir af
vardır.”
Sonra durdu öylece ve savaş meydanı boyunca
haykırdı. “Selam olsun Numenor’a! Korkmayın ey Arda’nın Özgür Halkları!
Numenor’un ilk kralı Elros Tar-Minyatur bize yardım için geliyor! Ardında
Tar-Calion ve diğer kutlu Numenor krallarıyla! Heyhat! Onları özlememiş miyiz?”
Maedhros duyduklarına sevinerek kılıcını
daha bir şevkle savurur oldu. Elros ve Elrond’a büyük bir sevgi beslerdi Maglor
ve Maedhros, onlar büyütmüşlerdi ikisini de ve onları tekrar görmeyi gönülden
arzuladı o an Maedhros. Fëanor o sırada kılıcını savurdu Gothmog’un kırbacından
kaçınırken. Eline isabet eden kılıç yüzünden çığlık attı Gothmog ve nefretle
savurdu kara kılıcını. Fëanor yana hızla sıçrayrak kılıçtan kurtuldu ve devasa
Maia’ya cesurca saldırdı. Bacağına sapladı kılıcını ve hemen arkasına geçerek
kılıçtan bir kez daha kurtuldu. Hemen ardından arkasına dönen Balrogların lordu
bu sefer korkunç bir kükremeyle saldırdı ama Fëanor’un kılıcı her zaman
olduğundan daha keskindi bugün. Maedhros ve Maglor neler olduğunu anlayamadan
Gothmog acılar içinde yere çöktü ve pat diye bir ses çıkardı. Fëanor nefretle
baktı Morgoth ve Tulkas’ın savaştığı yere. Morgoth’un Grond’u ondan uzakta
sayılırdı ve Tulkas yerden yere fırlatıyordu Morgoth’u. Fëanor bu görüntüyle
neşelendi ve Numenor’un masmavi denizinin karanlık ordunun arkada tarafına
hızla akan şelale misali bindirdiğini fark etti. Ñoldor askerleriyle
karşılaştıklarında sevinç nidalarıyla doldu her taraf, orkları temizleye
temizleye ilerledi Numenor ve Ñoldor orduları. Maedhros ve Maglor son balrogla
savaşırlarken kısa bir boru daha duyuldu arkalarında. Hemen ardından iki atlı
belirdi birer yandan ve balrogun üstüne atlayıverdi atların binicileri.
Kılıçlarını Balrogun yüzüne saplayarak acı içinde bağırıp düşmesine sebep
oldular ve Balrog tam da Maedhros ve Maglor’un önünde yere adeta saplandı.
Maedhros ve Maglor iki adamın da birbirlerine benzediğini fark ettiler.
“Selam olsun ey Fëanor oğulları!” dediler
aynı anda. Maedhros ve Maglor gülümsedikten sonra selamlarına karşılık
verdiler: “Selam olsun ey Eärendil oğulları!”
Elros ve Elrond gülümseyerek Balrogun
üzerinden yere atladılar ve savaşın çılgınlığı oraları biraz olsun terk etmiş
oldu. Sevinçle kucaklaştıktan sonra fazla oyalanmadan orkları temizlemeye devam
etmek için koşarak orkların yoğun olduğu bölgelere doğru gitmeye başladılar.
Fëanor kılıcını savurdu ileri doğru. “Şimdi ilerleyin Ilûvatar Çocukları!” diye
haykırdı. Sesi herkesin yüreğini titretti ve silmariller ışıklarıya cevap
verdiler bu bağırışa. “Morgoth’un kellesi düşmeden kılıçlarınızı indirmeyin!”
İşte o anda bir fırtına aldı başını gitti.
Fëanor’un sözlerini desteklercesine rüzgar kıyafetlerini ve saçlarını savurdu.
Maedhros babasının yanında koşarken arkalarında bıraktıkları Balrog cesetlerini
düşünerek gururlandı ve Ñoldor’un bir araya gelmiş gücünün nelere kadir
olduğunu böylece herkesin görmüş olduğunu düşündü.
Son kez bağırdı Maedhros, “ÑOLDOR İÇİN!
ÑOLDOR İÇİN!” diye ve ardındaki Yüce Elfler onun bağırışlarına eşlik etti.
Silmarillerin ışığı kanla ıslanan gecenin karanlığını ışıklarıyla selamladı ve
durgun gökyüzü adeta düşen savaşçılar için ağıt yakarak yağmuru indirdi
üzerlerine. Savaş neredeyse bitmek üzereydi artık.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder